आजकाल

आजकाल सगळेच मोजून मापून बोलतात

बोलताना समोरच्याचा अंदाज घेत असतात 

हे तर आता या जगात अगदी रोजचेच झालेय

दिखाऊ व्यवहारी वागणे अंगवळणी पडतेय

मलाही आज काल हे चांगले जमू लागले आहे

हळूहळू मी ही त्यांच्यातलाच एक होत आहे 

पण अजूनही कधीतरी मनमोकळे हसणे होते

कशाचीच पर्वा न करता ढसाढसा रडायला येते 

माझ्यात जिवंत असलेल्या लहान मुलाला धन्यवाद 

त्याच्यामुळेच केवळ हे अजूनही सहज शक्य होते

तो

"तो" माझ्या अचानक समोर आला

आता मोठा साहेब जो होता झाला 

नेहमीच्या टपरीच्या ठिकाणीच भेट झाली होती

एकेकाळी आम्हा सर्वांची जी आवडती जागा होती 

आम्ही बाकीचे अजूनही त्या जागीच भेटत होतो

तो मात्र आज त्या टपरीकडे पाठमोरा उभा होता 

अचानकच आज आमची भेट झाली होती

माझ्यापेक्षा जास्त त्याला ती अपेक्षित नव्हती 

त्याचाही मग नाईलाज झाला

माझ्याकडे पाहून तो कसनुसं हसला 

आता सगळेच त्याचे परीटघडीचे होते

त्याचे वागणे ही त्याला अपवाद नव्हते

आमच्यात आता खूप अंतर पडले होते

त्याच्या नजरेत ते स्पष्टपणे जाणवत होते 

त्याचे हे अवघडणे चटकन लक्षात आले

मीच मग त्याला त्या अडचणीतून सोडवले 

त्याला सपशेल टाळून मी पुढचा रस्ता धरला

सुटकेचा निश्वास मग मला स्पष्टपणे ऐकू आला

आई

ठेच लागता कळ मस्तकात जाई 

देवाच्या आधी आठवे ती असे आई

पिता खंबीर वटवृक्षासम भासे

त्याची शीतल छाया म्हणजे आई 

इवलेसे विश्व माझे,माझ्यापुरते असलेले

त्याचे विराट विश्वरूप म्हणजे तूच आई 

कंठ दाटला डोळा आले पाणी

तू स्मरता नेहमी असेच होते आई

प्रारब्ध

माझ्या दुःखाला मलाच सावरू दे

डोळ्यांतले अश्रु वाहून जाऊ दे

प्रारब्ध कोणालाही न चुकले 

माझेही मलाच बघून घेऊ दे

मित्र

माझ्या सुखांत दुःखांत
माझ्यासोबत कोण असेल
माहित नाही!!!!
मित्रा तू माझ्यासोबत
नेहमी असशील यात काहीच
शंका नाही!!!!

उमर

चलो कही रास्ते से ऐसे भटक जायें

हमे ढूंढने मे औरोंकी उमर खर्च हो जायें

दिसणे

डोळे बंद केल्यावर काहीच दिसत नसायचे

तू आयुष्यात यायच्या आधी माझे हेच व्हायचे

मोठेपण

फुकटचे मोठेपण पटकन मिळते 

अगदी चांगलंच पटलंय मला......

विश्वास नसेल तर विचारा एखाद्या 

शेंदूर फासलेल्या दगडाला..........

संकल्प

पहाटे उठून फिरायला जाण्याचा 

कितीदा संकल्प केला 

रोज नव्याने उमलणारी पहाट पाहण्यातच

सगळा वेळ गेला

अट्टाहास

मला सगळं समजलं पाहिजे 

हा माझा मुळीच अट्टाहास नाही

कारण सगळंच जर समजलं

तर वाटेल अज्ञानासारखे सुख नाही

रुबाब

मी नेहमी असाच असतो
मी कायम असाच वागतो
ढाण्या वाघाला का कधी
रुबाब आणावा लागतो!!!

कप्पा

 तुझ्या आठवणींचा एक कप्पा 

तुझ्या समोरच मला उघडायचाय

त्यानिमित्ताने तरी तुझी भेट व्हावी

म्हणून तो अजूनही जपून ठेवलाय

दास

आयुष्य जगताना जाणवले 

आपण दास या प्रारब्धाचे

आणि हे दिवस ही सरतील

हे सत्य देखील स्विकारायचे

प्रारब्ध

नशिबावर चिडत देवासमोर उभा राहिलो

मीच का?? हा एकच विचार येत राही

पण प्रारब्ध कोणाला टाळता आले !!!

त्याचे श्राप देवांनाही काही चुकले नाही 

तहान

आयुष्य का असं असेना थेंबाइतके लहान

तुषार्थ चातकाची त्याने भागवावी तहान

ठिपके

निरभ्र आकाशातले चांदण्यांचे ठिपके मी सहज जोडून पाहिले

अन् माझ्याही नकळत मी तुझेच चित्र साकारले..................

उत्तर

माझे तुझ्यावर किती प्रेम आहे 

आता याचे उत्तर काय देऊ???

बरं चल एक काम करू 

आकाशातले तारे मोजून पाहू

सबुरी

शब्दांचा पसारा असतो

विचारांची गर्दी असते

तरी सबुरीने घ्यावे लागते

कविता अशीच साकारत असते

मांडणे

शब्दांचा साठा भरपूर आहे

कल्पनांनाही तोटा नाही 

तरी अचूक विचार मांडणे

अजून काही जमत नाही

अबोलणे

झाल्या असतील चुका
मी ते नाकारत नाही!!
पण हे तुझे अबोलणे!!
ही शिक्षा मला मंजूर नाही

मोजदाद

तुझ्या आठवणींची मोजदाद चालू आहे
नेमक्या किती असतील??माहित नाही
असतील आकाशातल्या चांदण्यांएव्हढया!!
आता मोजणी संपेपर्यंत मला उसंत नाही!!!

जुनी वही

धुंद आठवणींनी भरलेली सापडली एक जुनी वही 

तिला उघडून बघायची हिंमत अजून होत नाही 

न जाणो पानाआड थांबलेले मोरपीस डोकावेल

अधिर भावनांना होईल घाई अन् अश्रूंचा बांध फुटेल

फरक

लोक म्हणले तू चांगला नाहीस
मला काही फरक पडत नाही
पण जे काही माझे असे आहे
ते अस्सल आहे हे मात्र नक्की